Pomimo rosnącej powierzchni uprawy soi w Polsce, nadal popełniane są błędy, które wpływają na wysokość oraz jakość plonu. Eliminacja tych błędów jest prosta i stwarza optymalne warunki do uprawy soi z sukcesem. Jakie to błędy i jak ich uniknąć?
Najczęściej popełniane błędy w uprawie soi, to:
1. Siew ziaren niewiadomego pochodzenia – wysiew materiału kwalifikowanego zapewnia prawidłowe wschody i wyższy potencjał plonowania oraz eliminuje ryzyko zakażenia gleby i roślin patogenem
Diaporthe phaseolorum.
2. Niewłaściwy dobór odmiany niedostosowanej do wymagań klimatycznych danego regionu – należy wysiewać odmiany o wczesności dedykowanej do danego regionu. Odmiany zbyt wczesne nie wykorzystają potencjału plonotwórczego wynikającego z korzystnego klimatu, a zbyt późne – nie dojrzeją.
3. Brak stosowania szczepionki bakteryjnej zawierającej bakterie z rodzaju Bradyrhizobium odpowiedzialnych za wiązanie azotu z powietrza. Proces szczepienia powinien odbywać się w zacienionych warunkach, z ewentualnym wykorzystaniem wody deszczowej – nie należy używać wody chlorowanej, tzw. „wody z kranu”. Dobrą i opłacalną praktyką jest doszczepienie nasion kwalifikowanych zawierających szczepionkę zaaplikowaną przez producenta. Poprawiamy w ten sposób intensywność brodawkowania i wiązania azotu z powietrza.
4. Łączenie w procesie szczepienia nasion szczepionki bakteryjnej z nawozami i innymi środkami ochrony roślin – zastosowanie podczas szczepienia nawozów dolistnych lub innych środków ochrony roślin, nie posiadając informacji o bezpieczeństwie dla bakterii brodawkowych, może skutkować zabijaniem bakterii już w procesie szczepienia.
5. Niewłaściwe przygotowanie stanowiska do siewu – soja potrzebuje spulchnionej gleby bez wierzchniej skorupy. Ważne jest, aby stanowisko było wyrównane, bez kamieni, co ułatwi zbiór ziarna kombajnem, ograniczając straty do minimum.
6. Zbyt wczesny siew soi w nieogrzaną glebę – w Polsce optymalny termin siewu soi przypada na okres ostatniej dekady kwietnia i pierwszej dekady maja, lecz najważniejszym wyznacznikiem jest temperatura gleby, która powinna wynosić 10-12 stopni Celsjusza. Siew w ogrzaną glebę zapewni warunki do prawidłowego kiełkowania i równych wschodów.
7. Siew soi w glebę o nieuregulowanym pH – optymalny odczyn gleby dla soi, to przedział pH od 5,5 do 7,2. Niskie pH ogranicza aktywność bakterii brodawkowych.
8. Stosowanie wysokiej dawki azotu w uprawie soi – dzięki zawiązanym bakteriom
Bradyrhizobium soja wykazuje małe zapotrzebowanie na nawożenie azotem. Zastosowanie dużej dawki startowej tego składnika uniemożliwia zachodzenie procesu symbiozy bakterii z korzeniami. W takim przypadku asymilacja azotu z powietrza nie następuje i wymagane jest intensywne nawożenie mineralne.
9. Siew soi na stanowiskach, na których w przedplonie zastosowane zostały herbicydy zawierające mezotrion, trenkarbazon metylu bądź aminopyralid – pozostałości tych substancji wykazują fitotoksyczność względem siewek soi.
10. Stosowanie miedzi i manganu w dokarmianiu dolistnym soi – stosowanie wskazanych mikroelementów jest toksyczne dla zawiązanych bakterii brodawkowych.